تشنه... غزلی از استاد رحیم معینی(معینی کرمانشاهی)

با هوس، عاشق آن چشمۀ نوریم هنوز

وای و صد وای، کزین مرحله دوریم هنوز

دیگران، رهسپر ثابت و سیّاره شدند

ما، بر این خاک سیه، مست غروریم هنوز

نه کمال از دگران دیده، نه نقصان در خویش

ای زمان، آینه بگذار، که کوریم هنوز

زنده کُش بوده و با مُرده پرستی شادیم

این گواهیست، که ما طالب گوریم هنوز

تکیه بر کار پدر کرده و بیکاره شدیم

خرّم از فاتحۀ اهل قبوریم هنوز

دوزخی تا نبود، سوی عبادت نرویم

چه توان کرد، که ما عاشق زوریم هنوز

راحت خویشتن از دست قضا می جوییم

تشنه لب بر سر این برکۀ شوریم هنوز.

منبع: ای شمع ها بسوزید

اثر: معینی کرمانشاهی