غزل پر سوختگانیم که...از استاد یدالله عاطفی ( آشفته کرمانشاهی)

ما، مست و خراب از می و پیمانۀ عشقیم

بی خویشتن و واله و دیوانۀ عشقیم

غرقیم به دریای خروشندۀ هستی

تا، در طلب گوهر یکدانۀ عشقیم

ما، گوهر پر ارج زمانیم، ولیکن

چون گنج نهان در دل ویرانۀ عشقیم

درد و غم عشق ست که شیرینی عمرست

بیهوده نباشد که به غمخانۀ عشقیم

در آتش جانسوز محبت همه جا ما

پر سوختگانیم، که پروانۀ عشقیم

"آشفته" گروهی ز می جهل خرابند

ما مست و خراب از می پیمانۀ عشقیم.

منبع: غزل در قلمرو شعر معاصر