ز هر چه...غزلی از استاد سید جلیل قریشی زاده (وفا کرمانشاهی)

ز فریاد در هستی آویختم

رگِ شب زدم خون غم ریختم

به هم بر زدم شیوۀ مویه را

خروش تبِ سینه انگیختم

درنگ آشنا نیست فریاد من

به خون دل آواز آمیختم

تن آسانی از تن گرفتم به درد

قلم همچو شمشیر آهیختم

ز نامردمان سکوت آرزو

به دامان فریاد بگریختم

سحر سر کشید از گریبان من

ز هر چه به جز عشق بگسیختم

ز غربال امید در اوج عشق

به سر، خاک آزادگی ریختم

تنی را که پاس رهایی نداشت

به دار ستم سلطه آویختم.

منبع: گل صد برگ

به کوشش: ناصر گلستانی فر